Historia powstania Parafii w Szczekocinach
Miasteczko Szczekociny prawa miejskie uzyskało w 1355r. Pierwsza wzmianka źródła o kościele i parafii pochodzi z 1325 r. Pierwszy kościół najprawdopodobniej powstał z fundacji Piotra Odrowąża dziedzica Szczekocin, lub kogoś z rodu Odrowążów. Około 1470 istniał kościół murowany, w połowie XVI w. został zamieniony na zbór kalwiński, zwrócony katolikom w 1620 r. Obecny kościół wzniesiono w XVII w., Kościół konsekrował 1666 r., przebudowany gruntowanie ok. 1780 r. staraniem Urszuli z Morsztynów Dembińskiej. Kościół jest murowany, złożony z prostokątnej nawy i równego prezbiterium. Do kościoła przylega kaplica północna dobudowana w 1678 r., i kaplica południowa z 1892 r. Podczas drugiej wojny światowej kościół został zniszczony, odbudowany po wojnie. W 1991 r. poddano zabiegom konserwatorskim znajdujące się w kościele rzeźby i ołtarze, poddano przebudowie prezbiterium. W barokowym wnętrzu w ołtarzu głównym znajdują się obrazy Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus, św. Bartłomieja i św. Stanisława BM. W kaplicy bocznej znajduje się rodzinne epitafium Dembińskich – późniejszych właścicieli Szczekocin.
W miasteczku znajduje się XVIII-wieczny zespół pałacowo-parkowy należący do rodu Dembińskich. W 1787 r. gościł w nim króla Stanisław August Poniatowski. Potem mieszkała w nim zasłużona rodzina Ciechanowskich. Po wojnie był siedzibą szkoły średniej. Dziś popada w ruinę.
W przysiółku Chałupki za Pilicą znajduje się mogiła kosyniera.
Na rynku stoi na kolumnie Pomnik Tadeusza Kościuszki powstał w setną rocznicę wodza powstania w 1917 r. według projektu Józefa Zońkiewicza – właściciela składu aptecznego.
W pobliżu kościoła stoi figura św. Floriana z 1762 r.
6 czerwca 1794 r. Tadeusz Kościuszko stojący na czele korpusu wojsk polskich stoczył na polach Wywły i Sprawy bitwę z wojskami prusko-rosyjskimi na których czele stał król Fryderyk Wilhelm II zakończoną mimo dużej dysproporcji sił dysproporcję sił wroga jedynie porażką, a nie klęską jak można było domniemywać.
Przy ul. Krakowskiej mieści się stary liczący ponad 200 lat cmentarz grzebalny. Znajduje się tutaj odrestaurowana kaplica św. Stanisława BP prawdopodobnie z 1799 r. oraz wiele historycznych nagrobków i pomników. W pobliżu muru starego cmentarza stoi pomnik ks. Tadeusza Jarmundowicza – kapłana, który wykazał dużą troskę o ten cmentarz. Nowa kaplica na cmentarzu powstała w 2003 r.
Tekst za: Diecezja Kielecka
Kaplica Św. Antoniego
Z przekazów historycznych wynika, że w Szczekocinach na Zarzeczu (tzn. za rzeką Pilicą) stal kościół św. Antoniego. Gdy uległ zniszczeniu, na jego miejscu wystawiono kaplicę. Kiedyś chowano tam zmarłych, o czym świadczą liczne kości, które znaleziono przy wybieraniu fundamentów. W 1898 r. powstał projekt wystawienia w tym miejscu murowanego kościoła. Wykonaniem projektu zajęli się: ks. Antoni Bożek, miejscowy wikariusz i Jan Krawczyński. W 1899 r. ks. proboszcz Tomasz Włodek poświęcił fundament, a 25 IV 1905 r. ks. Lucjan Nowicki poświęcił już kaplicę przy udziale licznej ludności z okolicy. Kaplicę odwiedził także w 1914 r. w czasie wizyty kanonicznej ks. bp Augustyn Łosiński i sprawował w niej Mszę Św.
Mieszkańcy Szczekocin, a przede wszystkim ulic sąsiadujących z kaplicą św. Antoniego, podjęli się w czasie wakacji remontu tego obiektu. Prace objęły: wymianę dachu, malowanie wnętrza, wymianę instalacji elektrycznej, montaż wszystkich płytek, uporządkowanie otoczenia. Wkrótce zostaną zakupione nowe krzesła i zainstalowane nowe nagłośnienie. Dużą część prac wykonała nieodpłatnie kilkunastoosobowa grupa mieszkańców, a zakup materiałów i sprzętu był możliwy dzięki ofiarnej zbiórce parafian i pomocy sponsorów.
W czasie tegorocznych uroczystości odpustowych w Szczekocinach w dniu św. Bartłomieja, w kaplicy św. Antoniego była sprawowana Msza św. z udziałem ks. prob. Jerzego Miernika, ks. Tadeusza Jarmundowicza i ks. Stanisława Pytlawskicgo, który dokonał poświęcenia odnowionej kaplicy. W homilii ks. Pytlawski z uznaniem mówił o pracy rodaków i wspominał kaplicę z czasów swojego dzieciństwa. Ks. prob. J. Miernik podziękował wszystkim parafianom za trud i szybkie tempo prac remontowych. Podziękowania szczególne były skierowane na ręce ks. Jarmundowicza oraz panów Jerzego Lisowskiego i Antoniego Wojciechowskiego, którzy kierowali całością prac.